LOZAN BARIŞ ANTLAŞMASININ 100. YILINA ARMAĞAN

120 TÜRKİYE CUMHURİYETİ’NİN VE LOZAN’IN 100. YILINA ARMAĞAN Bazı yerlerde muhacirlere verilen zeytinlik, portakallık, incirlik, fındıklık, ve bağların imar edilmemesinden dolayı harap oldukları ve kuru dallarıyla beraber başlarının da kesilerek çarşılarda satıldığı haberleri üzerine bakımsızlığa sebep olanların ellerinden malların alınacağı gibi çok sert uyarıların yapılmasına rağmen,29 1934 yılında alınan bir kararla verilmiş olan arazi, bağ ve her çeşit bahçe, verilenlerin zanaatlarına uygun olmasa bile sekiz on seneden beri imar etmeleri dolayısıyla artık tapuya bağlanmaları kararlaştırılmıştır.30 Türkiye Cumhuriyeti kuruluşundan itibaren karşılaştığı göçe ilişkin sorunları düzgün işleyen bir iskân kurumu aracılığı ile çözümlemeye çalışmıştır. Cumhuriyet’le birlikte 368 kanun numarası ile çıkarılan Mübadele İmar ve İskân Kanunu, Mübadele İmar ve İskân Vekâleti’ni kurmuş ve İskân, Aşair ve Muhacirin Müdürlüğüne ait olan bütün hizmetler ve evraklar Mübadele İmar ve İskân Vekâleti’ne devredilmiştir. Bu Bakanlık, mübadil ahalinin nakil, barınma ve iskânlarına, iskân görmemiş olan ve bundan sonra da kabul edilecek olan muhacir ve mülteciler ile tahrip edilmiş yerlerde bulunan insanların iskânları ile ülkenin imarına yönelik olarak hizmet verecekti.31 Türkiye Cumhuriyeti, göç konusunda yaşanan ve yaşanabilecek karışıklığa bir son vermek amacıyla 1929 yılında Muhacir ve Mültecilerin Tarzı İdare ve Sevkleri Hakkında bir Nizamname yayınlamıştır. Bu Nizamname kimlerin bu iş ile ilgili olduğunu, yapılacak yardımı, hangi durumlarda yardımın kesileceğini, tedavi masraflarını içermektedir.32 İmar ve İskân işleri ile ilgili olarak Mübadele İmar ve İskân bölgeleri Dahiliye ve İktisat Vekâletleri ile yapılan görüşmelerin ardından Sıhhiye ve Muavenet-i İçtimaiye Vekâleti’nce belirleniyordu. Muhacir ve Mülteci komisyonları ise illerde Sıhhiye Müdürlerine ve ilçelerde Hükümet Doktorlarına bağlı olarak çalışıyordu. İllerde bulunan Muhacir ve Mülteci komisyonları Vali veya Mutasarrıfın başkanlığında Muhasebeci,Sıhhiye Müdürü veya Merkez Doktoru, Belediye Başkanı ve heyetin muhacirler arasından seçeceği iki kişiden oluşuyordu. İlçelerde ise, Kaymakamın başkanlığında 29 Hizmet, 16 Kanun-u Sani 1927. 30 Düstur, Üçüncü Tertip, Cilt 16, s. 5. 31 Düstur, Üçüncü Tertip, Cilt 5,İstanbul 1931, s. 407-408. 32 Düstur ,Üçüncü Tertip,Cilt 5,İstanbul 1931, s. 380.

RkJQdWJsaXNoZXIy NzE2Njg1